"Omdat de diagnose zo ingrijpend is, horen we heel vaak van werknemers terug dat werk al heel snel naar de achtergrond verdwijnt," vertelt Laurence Maes, manager belangenbehartiging van Levenmetkanker in een recent interview op Mijn Gezondheidsgids. "Op zich is dat een logische reactie als je te horen krijgt dat je kanker hebt. Opvallend is dat werkgevers en zelfs bedrijfsartsen daar ook in meegaan en stimuleren dat er afstand genomen wordt. Hierdoor wordt er weinig ondernomen om aan het werk te blijven. Bij kanker duren de behandelingen meestal lang – één tot anderhalf jaar – en als mensen dan moeten terugkeren op de werkvloer, wordt daar een enorme drempel ervaren."

In gesprek

Ervaring leert dat hoe sneller werknemers na de diagnose kanker in gesprek gaan met de werkgever, hoe groter de kans is dat ze succesvol terugkeren op de werkvloer. Maes: “Hoe ga je samen verder? Welke contactmomenten spreek je af? Hoe kijk je naar werk? Welke gevolgen zullen de behandelingen hebben? Dat zijn heel relevante vragen en het is goed om die situatie zo snel mogelijk in kaart te brengen. Het vreemde is dat dit bij bijvoorbeeld een burnout wel gebeurt, maar bij kanker blijkt het lastiger bespreekbaar te maken.”

Rol collega's

De rol van collega’s bij re-integratie kan wisselend zijn. Als het contact goed is, kan die rol erg positief zijn. Zeker als het werk op zeker moment hervat wordt. Maes: “Maar daarom is het ook belangrijk om heldere afspraken te maken. Het is niet prettig als je herstellende bent en je moet voortdurend een beroep doen op je collega’s omdat je een uurtje vroeger naar huis gaat. Bovendien kunnen er collega’s zijn die in de thuissituatie ook geconfronteerd zijn met kanker en een zieke ouder of partner hebben. Zij zitten er misschien niet op te wachten om daar op het werk ook nog eens mee geconfronteerd te worden.”