De vakbonden maken zich de laatste tijd sterk voor het beëindigen van het ‘nul-urencontract’. Het zou het flexibel werken een slechte naam geven vindt vakbond CNV. Die negatieve publiciteit is eerder het gevolg van het feit dat werkgever en werknemer niet precies weten wat het contract inhoudt. Voor wie dat wel weet, is het nog altijd een goed alternatief. Hoe zit het eigenlijk?
Wat is een nul-urencontract precies? In de praktijk wordt de werknemer opgeroepen als de werkgever werkzaamheden voor de werknemer beschikbaar heeft. Is er geen werk? Dan werkt de werknemer niet. Bij ziekte van de werknemer is er ook geen recht op loon.
Arbeidsrechtelijk klopt het echter niet. Het arbeidsrecht hanteert namelijk een ‘rechtsvermoeden’: het kijkt naar het gemiddelde van de afgelopen drie maanden. Is er toen wel gewerkt? Dan heeft de werknemer bij ziekte dus recht op loon in veel gevallen.
De werkgever heeft wel de mogelijkheid voor de eerste zes maanden de verplichting om het loon door te betalen (bijvoorbeeld bij ziekte) uit te sluiten. In de cao kan deze termijn worden verlengd. Komen werkgever en werknemer niets overeen, dan moet de werkgever dus normaal het loon doorbetalen op basis van het rechtsvermoeden.
Veel werkgevers en werknemers blijken in de praktijk geen idee te hebben van hun rechten en plichten bij het nul-urencontract. Het is geen uitzondering dat werkgevers een nul-urencontract zijn overeengekomen en verbaasd zijn dat hun medewerker wel degelijk recht heeft op loon bij ziekte. Aan de andere kant laten werknemers zich gemakkelijk(er) ‘ontslaan’, omdat zij niet weten wat hun rechten zijn.
Moet het nul-urencontract dan maar worden afgeschaft, zoals de vakbonden bepleiten? Voor werknemers die een vast inkomen nodig hebben en hun rechten niet kennen zou het een groot voordeel zijn. Daarnaast zijn er werkgevers en werknemers die het prettig vinden om op basis van ‘nul uren’ te werken. In ieder geval is het verstandig u goed te laten adviseren als het nul-urencontract toch in de belangstelling staat!
Bron: Alfa