Mannen worden overbodig

De verdere robotisering van onze maatschappij is funest voor de man, terwijl vrouwen nauwelijks worden geraakt. Dat komt omdat de nieuwe industriële revolutie vooral typische mannenbanen overbodig maakt.

Een uitgebreid onderzoek van wetenschappers van Oxford komt tot de controversiële conclusie dat vrouwen in de toekomst niet bang hoeven te zijn voor hun baan. De angst dat robots onze banen inpikken in de naaste toekomst moet vooral leven bij de mannen. Uit een analyse van 700 verschillende banen blijkt dat vooral mannenbanen makkelijk te automatiseren zijn. Complexere taken, die blijkbaar vooral door vrouwen worden gedaan, zijn niet of nauwelijks te doen door robots.

In 20 jaar verdwijnt 47 procent van de banen

Binnen twintig jaar zou bijna de helft van alle bestaande banen zijn verdwenen of zijn overgenomen door robots, berekenen de profs van Oxford. En dat zal dus vooral de banen zijn van mannen. Immers, die typische verdeling in mannen- en vrouwenberoepen die er nog steeds bestaat gaat nu tegen de man werken.

Van alle vrachtwagenchauffeurs in de Verenigde Staten is meer dan 95 procent man en van de administratieve banen is 95 procent in handen van de vrouw. Zelfrijdende vrachtauto's zijn al realiteit - al is het in testfase. Maar administratieve ondersteuning is moeilijker te automatiseren, want complexer.

En hetzelfde geldt voor de bouw bijvoorbeeld. De Oxford-professoren denken dat 70 procent van dat werk is te doen door robots. Maar in de zorg, waar meer dan 90 procent van de banen wordt uitgevoerd door vrouwen, is het risico dat een baan wordt geautomatiseerd slechts 0,009 procent.

De meer chaotische werkomgeving waarin de vrouw domineert blokkeert de juiste inzet van robots. Emoties bepalen voor een groot deel de benodigde handelingen en voor de goede combinatie ervan is empathisch vermogen nodig. Heeft een huilende baby voedsel nodig of een schone luier?

De man moet zijn maatschappelijke rol herzien

Deze trend gaat een grote wissel trekken op ons onderwijs, ons verhoudingen met de overheid en op onze kijk op werk. Waar minder werk is, is een andere benadering van het huidige begrip zingeving nodig. Immers, vooral mannen ontlenen een groot deel van hun bestaan, hun status, aan het werk dat ze doen, meer nog dan aan de kennis die ze hebben. En ook die kennis raakt dan steeds verder op de achtergrond - en uiteindelijk ook achterop de ontwikkelingen in de maatschappij.

Het besteedbaar inkomen van een gezin neemt af, en dus de af te dragen belastingen en de koopkracht. Daardoor wordt het idee van een basisinkomen weer gevoed. Daarnaast wordt de man mogelijk eindelijk eens verleid zijn bijdrage aan de maatschappij te herzien.