kind in ons

16 Oktober 2017

Wie denkt er niet soms met heimwee terug aan de momenten dat je als kind kon 'verdwijnen' in een fantasie, een verhaal of een spel? Dat een doos echt een boot werd? En de vloerbedekking echt water was geworden? En hoe lang is het inmiddels geleden dat je 'ergens in opging'? Kun je dat nog wel?

We hebben allemaal nog steeds een kind in ons: het pure, primair reagerende deel van onszelf dat spontaan blij of verdrietig kan worden van iets kleins. De nieuwsgierige, impulsieve of genietende kracht die ons voortdrijft naar nieuwe ontdekkingen. Het is het deel waar onze creativiteit en fantasie uit voortkomt. Bij de één is het kind beter zichtbaar dan bij de ander. En bij de één is het kind ook meer beschadigd door traumatische ervaringen of een onveilige opvoedings-situatie dan bij de ander. Maar allemaal hebben we ergens een klein jongetje of meisje in ons. In de afgelopen 25 jaar heb ik ontdekt dat dat kind niet bij iedereen even oud is.

De leeftijd van het kind in jezelf

Er zijn mensen wiens innerlijke kind tussen de 0 en 6 jaar oud is. Zij hebben veel behoefte aan veiligheid en voorspelbaarheid en vinden het leuk om creatief bezig te zijn. Ze moeten vaak lachen om gekke situaties, maar kunnen zich ook heel schuldig voelen als ze (denken dat ze) iemand tot last zijn. Ze plaatsen op Facebook of Instagram graag foto's van leuke, fijne momenten. Ze worden angstig als ze het gevoel hebben dat er over hen wordt gepraat.

Anderen hebben een ‘basisschoolkind’ (vanaf groep 3 of 4) in zich dat ergens tussen de 7 en de 12 jaar oud is. Zij hebben behoefte aan invloed en verbazen zich vaak over de wereld om hen heen. Ze vinden het leuk om gezellige hoekjes en sfeer te creëren. Of mooie websites of schema’s. Zij organiseren graag iets voor anderen en niet zelden ligt daar ook hun talent. Op Facebook plaatsen ze bij voorkeur foto's van dingen die ze georganiseerd hebben en mooie sfeerbeelden. Ze worden verdrietig of gefrustreerd als anderen zich niet gedragen zoals zij willen of verwachten waardoor hun plannen of ideeën gedwarsboomd worden.

Er zijn ook mensen bij wie het kind in zichzelf een tiener is. Zij zijn meestal romantisch of idealistisch en hebben vaak één of meerdere helden. Ze vinden het leuk om verantwoordelijkheid te dragen. Ze krijgen energie als hun naam genoemd of als ze ergens een publieke bijdrage aan mogen leveren. Zij plaatsen graag iets met een meer serieuze inhoud op Facebook of LinkedIn. Zij worden boos of teleurgesteld als er aan hun goede bedoelingen wordt getwijfeld of wanneer ze voelen dat hen onrecht wordt aangedaan.

Stoornis of uitdaging?

Sommige psychologen zien het blijven ‘hangen’ in kinderlijk gedrag als een uiting van een stoornis. Denk hierbij aan een hechtings-, identiteits- of ontwikkelingsstoornis. Soms is het helpend dat zo te benaderen, bijvoorbeeld wanneer schuldgevoelens leiden tot zelfveroordeling of angsten. Of wanneer iemand het kind in zichzelf niet meer bij kan sturen en er verslaving, zelfdestructie, agressie of grensoverschrijdend gedrag ontstaat. Meestal is er in de hechting dan iets misgegaan. Een veilige hechting (je langdurig gekend en veilig voelen bij iemand) aan een ouderfiguur helpt je als kind om zowel je kwetsbaarheid als je kracht te leren kennen en die te ‘gebruiken’ in je leven. Onveilige hechting leidt tot veel innerlijke kritiek

Maar gelukkig hoeven we niet alles wat een beetje vreemd voelt als een stoornis te zien. Vaak is het al voldoende als mensen het kind in zichzelf leren kennen. En ook de leeftijd van het kind in zichzelf, zodat je je leefstijl daar goed op kunt afstemmen. Maar ook kunt lachen om de kleuter of de puber in jezelf. En vooral: kunt genieten van het plezier en de enorme creatieve potentie van je innerlijke kind. Het is misschien wel het mooiste dat je te bieden hebt aan anderen!

Omgaan met de behoeften van je innerlijke kind

Een jong innerlijk kind (1-6) heeft vooral behoefte aan veiligheid en geborgenheid. Het is gezond om te bedenken hoe je daar in je leven op een verantwoorde manier in kunt voorzien. Het leren praten over je eigen kwetsbaarheid is bijvoorbeeld iets wat tot meer verbondenheid met vrienden kan leiden. Je kunt zover vervreemd zijn van het kleine jongetje of meisje in je zelf dat je emotioneel helemaal alleen bent geraakt of gebleven. Het valt mij op dat veel dertigers hier nu tegen aan lopen. Het is te leren. Misschien vooral wel door middel van creativiteit zoals schilderen, muziek of schrijven.

Geniet van de creatieve potentie van het kind in jezelf. Het is misschien wel het mooiste dat je te bieden hebt aan anderen.

Een basisschool-kind (7-12) heeft vooral behoefte aan invloed. Als het kind in jou ongeveer die leeftijd heeft, kan het heel helpend zijn om je eens goed te verdiepen in waar je wel en geen invloed op hebt. Waar je wel en niet wat over te zeggen hebt. Veel mensen met een basisschool-kind in zich proberen invloed uit te oefenen op zaken waar ze geen directe of maar beperkte invloed op hebben: het gedrag of de gevoelens van pubers, de gezichten aan tafel, de vergaderingen waar je niet voor bent uitgenodigd, de organisatie waar je van afhankelijk bent, etc. Dit frustreert je en maakt je boos en ongelukkig. Wijd je toe aan dat waar je wel iets over te zeggen hebt. Daar zit je invloed. Praat met anderen over je strijd. Maar blijf vooral organiseren en geniet van de sfeer die jij weet te creëren.

Een tiener (13-18) heeft vooral behoefte aan zelfverwerkelijking: iets maken, iets presteren, iets neerzetten, een ideaal of droom verwezenlijken, iets ontdekken. Iemand zijn tussen de andere mensen om je heen. Als je een tiener in je hebt, maak dan ‘tiener-ruimte’ in je leven. Spaar voor die mooie gitaar. Koop wel die oude boot om op te gaan knappen. Neem wel zang- of dansles. Of sluit je aan bij die club die jouw idealen heeft. Of investeer in je talent door middel van coaching, een talentassessment of een studie. Maar blijf wel luisteren naar de mening van anderen en zorg er voor dat je niet alles in je enthousiaste 'uppie' doet want je hebt ook de potentie om te ontsporen.

Een paar helpende vragen:

1. Waar en wanneer zie je het kind in jezelf vooral tevoorschijn komen?
2. Hoe oud is dat kind ongeveer?
3. Waar kan de kleine jongen of het kleine meisje in jou 'in opgaan'?
4. Heeft het kind in jou voldoende ruimte in je leven?
5. Wat heeft het kind in jou nodig om meer ruimte te kunnen krijgen?

Voor een LinkedIn artikel eigenlijk alweer te lang. En voor de diepte van dit onderwerp eigenlijk weer te kort. Jullie mogen allemaal drie keer raden hoe oud het kind in mij ongeveer is

« Terug naar het nieuwsoverzicht